Asset allocatie verwijst naar de verdeling van beleggingskapitaal over verschillende activaklassen, gewoonlijk in een poging om het verwachte rendement en risico te optimaliseren.
Onroerend goed maakt deel uit van de activaklasse die bekend staat als reële activa. Onroerende activa zijn tastbare, fysieke activa die niet van financiële aard zijn - zij kunnen niet worden opgeslagen op een bankrekening of worden verhandeld op financiële markten. Vastgoed kan op termijn een beter rendement opleveren dan de meeste financiële instrumenten, maar is meestal ook riskanter. Beleggers kunnen van vastgoed profiteren door rechtstreeks vastgoed te kopen of door te beleggen in activaklassen die vastgoed omvatten, zoals beursgenoteerde vastgoedfondsen en aandelen van REIT's (real estate investment trusts).
Verhuur is een vastgoedbeleggingsstrategie waarbij ervan wordt uitgegaan dat de netto bedrijfsopbrengsten van een pand hoger zullen zijn dan de uitgaven, en dat het overschot beschikbaar is voor herinvestering in het pand
Inkomsten uit huur kunnen onvoldoende zijn om alle uitgaven te dekken. Deze situatie creëert een financiële hefboom in vastgoedinvesteringen, waarbij de investeerder het hefboomeffect gebruikt om een hoger rendement op zijn investering te behalen.
Zowel schuld als eigen vermogen kunnen worden gebruikt om een hefboomeffect te verkrijgen bij investeringen in onroerend goed, maar het risico neemt toe met de potentiële winst, terwijl schuld moet worden terugbetaald, ongeacht hoe het onroerend goed presteert.
De aankoop van een huis wordt vaak gezien als een goede manier voor gezinnen om rijkdom te vergaren. Echter, investeren in onroerend goed is niet zonder risico en volatiliteit, en beleggers in commercieel vastgoed worden ook geconfronteerd met bepaalde soorten risico's.
Onroerend goed wordt beheerd door vastgoedbeheerders die de huur- en leasebetalingen van de huurders innen. De inkomsten die een vastgoedobject genereert na aftrek van de leasekosten, kunnen worden aangeduid met de term "netto bedrijfsopbrengsten" (NOI). De netto-exploitatiewinst is een voorbeeld van wat een belegger kan verdienen aan een onroerend goed, en het kan worden gebruikt voor de evaluatie van een investeringsbeslissing.
Naast het beheer van verhuurd commercieel onroerend goed, beleggen sommige particulieren ook in hypotheken. Beleggingen in hypotheken worden in de boeken van individuele beleggers geplaatst via speciale hypotheeknota's die fractionele eigendomsbelangen vertegenwoordigen in leningen of pools van leningen die door kredietverstrekkers/investeerders worden aangehouden. In ruil voor een lening ontvangt de investeerder regelmatige betalingen van een kredietnemer in de vorm van een maandelijkse hypotheekbetaling.
Als een onroerend goed volledig eigendom is van één eigenaar, is er sprake van fee simple of allodiale eigendom. Fee simple eigendom is wanneer het belang in onroerend goed zonder enige beperkingen is. In dit geval zijn alle risico's en potentiële beloningen rechtstreeks toe te schrijven aan de eigenaar.
Als een onroerend goed in gemeenschappelijk bezit is, betekent dit dat twee of meer eigenaars een gelijk deel van het eigendom en het eigendomsrecht hebben, zonder beperkingen op de overdracht. Wanneer een onroerend goed in mede-eigendom is, kan het aan iemands kinderen worden overgedragen zonder dat het door een testament moet (omzeiling van het probate proces).
Het is belangrijk om een advocaat, accountant of een andere onroerend goed professional te raadplegen wanneer u overweegt een woning in gemeenschappelijk eigendom te kopen. Gezamenlijke eigenaren zijn nog steeds onderworpen aan de mogelijke vorderingen van andere mede-eigenaren voor verdeling, het recht van overleving, en billijke verdeling. Er zijn ook fiscale gevolgen die moeten worden overwogen. Staten met gemeenschappelijk eigendom kunnen eigendommen anders verdelen dan in andere staten.
Financiële managers en investeerders maken vaak gebruik van hefboomfinanciering om de potentiële winsten te verhogen in plaats van hun eigen middelen te gebruiken. Hefboomwerking is het gebruik van geleend kapitaal als middel om het beleggingsrendement te verhogen, maar het verhoogt ook het risico